شعر شهریار در باره رهبر انقلاب امام خامنه ای

 

رشگم آید که تو حیدر بابا
بوسی آن دست که خود دست خداست  

راستان دست چپ از وی بوسند
که خدا بوسد از او دست راست  

در امامت به نماز جمعه
صد هزارش بخدا دست دعاست

من بیان هنرم، یک دل و بس
او عیان هنر از سر تا پاست

او شب و روز برای اسلام
پای پویا و زبان گویاست

او چه بازوی قوی و محکم
با امامی که ره و رهبر ماست

شهریارا سری افراز به عرش
کو نگاهیش به (حیدربابا) ست

تبریز- دوازدهم ذی‌الحجه/ 1704 هجری قمری مطابق هفدهم امرداد /1366 شمسی
سیدمحمدحسین شهریار (در هشتاد و دو سالگی)

خاطره تلنگری از مجید پازوکی

 

هر روز وقتی برمی گشتیم، بطری آب من خالی بود؛ اما بطری مجید پازوکی پر بود. توی این حرارت آفتاب، لب به آب نمی زد. همیشه به دنبال یه جای خاص بود. 

نزدیک ظهر، روی یک تپه خاک با ارتفاع هفت ـ هشت متر نشسته بودیم و اطراف را نگاه می کردیم که مجید بلند شد. 

خیلی حالش عجیب بود. تا حالا او را اینگونه ندیده بودیم. مرتب می گفت :"پیدا کردم. این همون بلدوزره." 

یک خاکریز بود که جلوش سیم خاردار کشیده بودند. روی سیم خاردارها دو شهید افتاده بودند که به سیم ها جوش خورده بودند و پشت سر آنها چهارده شهید دیگر. 

مجید بعضی از آنها را به اسم می شناخت. مخصوصا آنها که روی سیم خاردار خوابیده بودند. جمجمه شهدا با کمی فاصله روی زمین افتاده بود. 

 مجید بطری آب را برداشت، روی دندانهای جمجمه می ریخت و گریه می کرد و می گفت :"بچه ها! ببخشید اون شب بهتون آب ندادم. به خدا نداشتم.تازه، آب براتون ضرر داشت!"....مجید روضه خوان شده بود و ....

صم بکم عمی فهم لا یرجعون

گفتم با من از شنیدن بگو!
گفت تو بگو!
گفتم لالم در گفتن.

گفت لالی از آن رو که شنیدن نمی دانی!
کر مادر زاد، لال مانَد که بی شنیدن کی به زبان خواهد آمد!؟
کَر نبودی به یکباره می دانستی ام، بی آنکه گفتگو کنی! عطش داری به شنیدن اما شنیدن نمی دانی! این عطش تو را به هر سو می کشاند. هر سویی را نچش، که هر شنیدنی، شنیدن نیست!

گفت این گوش ظاهر حجابِ شنیدن است! محرمانه می گویم تا شاید محرم شده حجاب برکنده، شنیدار شوی!

گفت شنیدن به گوش ظاهر حکایت بُعد و قرب است. همیشه فاصله ای هست در شنیدن.
نزدیکتر از حبل الورید را دور نخواهی کرد از خود به جهد در شنیدن به گوش ظاهر!!
زهی تقلای باطل!

هرگز به گوش ظاهر شنیده نخواهد شد چرا که صدا معنی فاصله است و فاصله ای نیست با او که از تو به تو نزدیکتر است!

ذکر

از من می شنوی؟هرکس گفت دنبال من بیا، من رسم جدید آورده ام،

پشتت را کن بهش و برو دنبال کارت.

محلش نگذار. کسی قرار نیست رسم جدید بیاورد.

همان رسم قدیم است، قرار است همان را یادت بیاورند.

ذکراصلا یعنی همین دیگر؛ یعنی یادآوری.

نوشته های تلنگری همسر شهید عبادیان

محمد٬ حمیدرضا دیشب رفت. سوار هواپیما شد و رفت. رفت که یادش برود تو پدرش بوده ای.به قول خودش٬ رفت تا حقش را از زندگی بگیرد.محمد٬ من خسته ام. باور کن دیگر نمی توانم بلند بشوم. اصلا شاید حق با حمید باشد. شایدهمه این سال های عذاب و سختی ٬ بیهدوه دویده ام. بیهوده خودم و بچه ها را دنبال تو کشیده ام. تا وقتی بودی ٬ در به دری از این شهر به آن شهر ٬وقتی هم رفتی ٬آوارگی و بی کسی. محمد٬ ما هنوز هم خانه نداریم. چرا خودت نیامدی جواب حمید را بدهی؟ کجا بودی آن روز که از من پرسید به چه حقی تمام بچگیمان را زیر سایه بمب و موشک هدر داده اید؟راستش را بخواهی٬ هیچ جوابی نداشتم که به حمید بدهم. من و تو ٬ خودمان آن زندگی را انتخاب کردیم٬ ولی بچه ها چه؟آن ها مجبور بودند مثل ما زندگی کنند.

می دانی٬ حمید هیچ وقت تو را نبخشید. نبودنت٬ پشت حمید را شکست. مثل خودت مغرور است. به هیچ کس اجازه نداد دست ترحم به سرش بکشد. جلوی همه ایستاد و گفت :«نه.» تو رفتی٬ او رفت٬ فاطمه و احمد هم می روند. من می مانم و تنهایی. محمد٬ باور کن دیگر خسته شده ام . بیا این بازی را تمام کنیم. بس نیست این همه دنبال تو دویدن و نرسیدن؟ پس کی نوبت من می شود؟ هنوز وقتش نشده؟ می خواهم بیایم پیش تو. دلم تنگ شده! تنگ . . . تنگ.

ادامه دارد. . . .

---------------------------------------------------------------------------------

پی نوشت: دل ما نیز تنگ شده است آقا . .  . بس نیست ؟؟؟؟؟ دیگر خسته شده ایم.