خواهی نشوی همرنگ رسوای جماعت شو
این جمله ای زیبایی است اما عمل به اون سخته و هر کسی نمی تونه بهش عمل کنه ما هم یکی مثل بقیه.
خدایا.... چند وقته ازت دور شدم. نمی دونم چرا اما توفیق خیلی از کارهارو ازم گرفتی..
کارم شده روزمرگی.
خیلی زحمت بکشم نمازمو سروقت بخونم که اونم خیلی وقتا دیگه نمی شه.
هر روز دارم از ارزش هام بیشتر کوتاه میام. نا امیدی همه وجودمو گرفته.انگیزه هیچ کاری دیگه ندارم.اطرافیام همش بهم دروغ میگن. انگار مال یه دنیای دیگه ای هستن.
رفاقت ها دیگر رفاقت نیست همش سیاسیته.
دوست دارن چون کارشونو خوب انجام می دی وقتی کارشونو انجام ندی دیگه دوست ندارن.
از همه جا نا امید شدم جز در کوی حسین.پس یا حسین
دست من گیر که این دست همان است که سالها از غم هجرا تو بر سر زده است . . .
وای از آن روز که همین درد هم از بین ما برود.